Niet zo maar een nationaliteit

Toen ik op school (HAVO) zat, zei een lerares tegen ons, haar leerlingen, "Als we Indonesische nationaliteit hebben, is het zeker niet zo maar. God heeft het bepaald en Hij heeft ook een plan in ons voor onze land."
Wat ze zei was geplant in mijn hart en gedachten, heel diep! Ik herinner altijd wat ze zei. Dat is de reden waarom ik nog steeds mijn Indonesische nationaliteit vast houd. Eigenlijk, na vijf jaar verblijf in Nederland, kan ik een Nederlandse nationaliteit aanvragen. Maar ik heb geen vrede in mijn hart.
Sommige mensen hebben juist twee nationaliteiten. Dat mag niet van Indonesische regering, maar de mensen doen toch wel. Jammer...

Gisteren chatte ik met een kennis in Nederland. Ze is getrouwd met een Nederlandse man. Nu zit ze te denken om haar nationaliteit te veranderen maar aan de andere kant houdt ze nog veel van Indonesie. Als het kan, wil ze ook in Indonesie wonen. Zoveel heimwee heeft ze.
Ik zei tegen haar precies wat mijn lerares ook zei. Waarom moeten we onze nationaliteit veranderen? Hebben we ooit gevraagd aan God hoe belangrijk is onze oorspronkelijke nationaliteit? Wat we zoeken alleen maar welvaart, toch?
We willen een nationaliteit van een rijk land zodat we in de toekomst goed leven kunnen hebben. Dat is de enige wat we in onze gedachten hebben.

Gisteravond, luisterde in naar een preek (op casettebandje) van een predieker. Hij vertelde over Mozes. Mozes was een Israeliet. Toen hij geboren was, was er een wet van de Farao (Egypte) dat alle jongens (baby) van Israel dood moesten. De moeder van Mozes wilde het zeker niet.
Ze plaatste Mozes in een maand en de maand liet ze in een grote rivier (Nil) drijven. De dochter van Farao heeft de maand met een baby Mozes gevonden. Ze zorgt Mozes in haar paleis. In andere woorden, Mozes leefde net als de Egyptenaren. Hij leefde in de paleis van Farao!

Ondanks Mozes tussen de Egyptenaren was gegroeid maar hij voelde dat hij niet van hen is. Toen hij zag dat een soldaat van Farao een Israeliet slagde, werd hij heel boos! Het was het begin van zijn roeping. God had Mozes gekozen om Israel te leiden naar het belofte land. Hij leefde met Egyptenaren, hij kreeg eten van Egytenaren, hij werd ook verzorgd door Egyptenaren, maar zijn hart weet dat hij een Israeliet.

Mozes heeft al de rijkdom in de paleis verlaten. Hij vocht voor zijn volk, hij bracht het volk naar een belofte land. Hij bleef een Israeliet.
De preek gaf mij weer een bevestiging dat ik goed heb gedaan. Ik weet, iedereen weet dat Indonesie is een arm land. Maar in Indonesie wordt God hoog geeerd. Ondanks dat we tussen heel hoop Moslems wonen, maar we hebben een grote verlangen om God te prijzen.
Jong en oud, rijk en arm, samen komen om te bidden voor dit land want we weten dat God een grote plan heeft voor dit groot land waar Hij Zijn trouwe kinderen nog kan vinden.

Three two one...cheeseeeee

We hebben het druk met het inschrijven van nieuwe leerlingen...
Maar een vriend van mij heeft een flash drive met camera.
Dus...we are there say cheeseeee...

click the picture to get a larger size.

I was borned for a mission and not impossible

Het is echt fijn om te weten waarvoor we geboren zijn, of niet?
Als we niet weten waarvoor zijn we hier, op aarde, dan hebben we geen doel in onze leven.
En daarom zijn er veel mensen die geen zin meer hebben om te leven, ze plegen zelfmoord.
In Jakarta, heb ik een vriend die geen doel (of noemen we ook vissie) in zijn leven. Elke dag gaat hij werken in een kliniek van zijn ouders. 's Avonds gaat ie weer naar huis. Hij doet het vanaf maandag tot en met zaterdag van 9 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds.
Hard werken dus!

Hij werkt ook heel goed! De patienten zijn tevreden en hij weet veel over de organisatie. Zelfs wordt hij in de toekomst heel waarschijnlijk de eigenaar van de kliniek.
Maar hij zei tegen mij, "Ik heb geen zin in dit leven."
Hoe is dat mogelijk?
Hij heeft geen doel, hij weet niet wat hij moet bereiken in dit leven, hij voelt dat hij nutteloos is. Heel zielig!
Hij kan niet zien en besseffen hoe hij belangrijk is voor zijn familie. Op een dag, in de toekomst, wordt hij de opvolger van zijn ouders om de kliniek te beheren.
Vaak denkt hij dat het beter is voor hem als hij dood gaat.
En erger dat er veel mensen dezelfde ervaring hebben als deze vriend van mij.

Ik was ook zo, maar ik dacht nooit aan doodgaan of zelfmoord plegen.
Ik had geen doel, geen vissie of missie. Ik leefde omdat ik nog leef, dus doe maar wat ik kan doen.
Maar nu niet meer!

God wil dat ik een zegen mag zijn voor mijn gemeenschap (maatschappij) in alle kanten.
Dat bessef ik nog niet lang.
Ik had al lang een verlangen om arme mensen te helpen in hun studie, minimaal tot HAVO.
Maar in deze laatste dagen, geeft God mij een paar mensen (of noem ik zielen) die mijn 'oren' nodig hebben.
Mijn schoolvriend die ik al verteld heb, mijn collega op het werk, een onbekende vrouw die mijn mobielnummer gekregen heeft van mijn kennis, en een buschauffeur die ik zomaar op straat ontmoeten heb.
Ze hebben allemaal problemen en ze hebben iemand nodig die naar hun problemen wil luisteren. En juist komen ze op het moment wanneer ik ook een probleem heb. Raar he?!

Door dit al, weet ik maar 1 ding. God wil dat ik niet naar mijn probleem kijk. Hij wil dat ik het probleem aan Hem over geef en ik doe gewoon mijn missie om de mensen te helpen.
Ik kan nog goed herinneren toen ik heel verdrietig was, was de aanwezigheid van een vriend heel fijn. En ik weet ook zeker dat mijn aanwezigheid voor de mensen in de problemen ook heel waardig is.
Daarom heb ik nog veel zin in dit leven...
O ja en er zijn ook veel arme mensen die niet kunnen studeren, ik zal hun ook helpen....someday!

He is calming down

Eergisteren stuurde mijn vriend mij een sms.
Hij schreef, "Vergeef mij omdat ik jou verdrietig heb gemaakt."
Maar toen schreef hij geen 'lieverd' of 'i love you' zoals hij altijd deed.
Ondanks dat hij zo raar deed, probeerde ik om gewoon te zijn.
Ik stuurde elke ochtend en avond een sms. Af en toe belde ik hem ook.
Vaak vertelde hij niet veel als ik hem belde.

In mijn mobiel heb ik zijn sms'en nog bewaard, ik heb nog 140 sms'en.
Ik stuurde zijn eigen sms terug. Zijn mooie woorden die ik elke dag ontving van hem.
Net als de zonschijn en water die mijn liefde heeft helpen groeien.
Dus ik hoop dat de sms'en ook zijn liefde kan helpen groeien.

Gisteren belde hij mij met een opening woord, "Hey lieverd..."
En aan het eide zei hij, "I love you..."
Nou, das een vooruitgang, vind ik.

Ik dacht ik het goed heb gedaan (part 2)

O ja vanochtend op het werk, heb ik ook een kleine dienst gevold. In de dienst vertelt het Woord van God over 2 zussen die heeten Marta en Maria. Toen Jezus in hun huis kwam was Marta bezig in de keuken en Maria bij Jezus bleef om naar Zijn Woord te luisteren.
De bedoeling van Marta was niet fout, ze wilde eten klaarmaken voor Jezus en andere gasten, maar toch zei Jezus dat Maria het beste al gekozen heeft en dat is still zijn en luisteren naar Jezus. Jezus zei dat niet zomaar, maar het is ook logisch dat je eerst Jezus moet luisteren wat Hij wil, wat Hij verwacht en dan kunnen we pas doen (werken dus) wat Hij heeft verteld.

Vaak denken we dat het altijd goed is als we werken en werken en werken, blijbaar is het niet zo. Zitten en luisteren naar God of naar iemand die we blij willen maken zijn belangrijker dan iets doen voor hen. Als we niet luisteren dan weten we ook niet wat ze willen dat we doen.
Dan dacht ik ook aan mijn relatie. Ik luisterde niet naar wat mijn vriend wil dat ik doe, ik deed alles wat ik dacht dat het goed is dat het hem kan helpen. Triest, denken we dat we alles hebben geofferd voor mensen die we lief hebben, maar dat kan ze niet helpen en zelfs hen belemmeren.

Mijn beste vriend zei dat ik geduld moet hebben en blijf voor mijn vriend zorgen. Ondanks dat hij niet veel met mij spreekt, niet meer mij belt of sms stuurt. Ik moet een unconditional love hebben.

1 ding weet ik zeker dat God mijn vriend en mij wilt vormen. We weten dat we nog veel slechte karakters hebben die we moeten veranderen. Wat we nu nodig hebben is Zijn kracht om door te kunnen gaan in de storm.
O ja, ik ben bijna vergeten. Ik ben God ook heel erg dankbaar voor deze beproeving of beproevingen (over mijn vriend en mijn 'lieve' collega op het werk). Als ik beproevingen krijg, dan weet ik dat ik op weg ben naar een hogere level in mijn geloof. Denk naar onze studie, voordat we naar het hogere niveau gaan, moeten we ook examen doen. Om te kunnen slagen, moeten we hard studeren, zo moet ik ook hard strijden.

Bid voor mij alsjeblieft :-)

Ik dacht ik het goed heb gedaan

Mijn probleem met mijn vriend is nog niet klaar. Hij blijft still en vertelt niks. Ik heb echt geen flauw idee wat hij heeft in zijn gedachten. Als ik hem vraag of hij nog steeds van mij houdt, zei hij 'Ja'
Maar eerlijke, voel ik het en zie ik het niet meer in onze relatie. En als je me vraagt of ik nog steeds van hem hou, antwoord ik 'Ja, ik houd nog steeds van hem, nog steeds veel, zo veel als we voor het eerst verliefd zijn.'

Er zijn momenten in mijn dagen, als ik alleen ben, denk ik 'O Heer, wat moet ik doen? Ik kan toch niet te lang doorgaan met zo'n relatie. Dit is ongezonde relatie. Hij en ik hebben geen vrede in onze hart. Maar ik wil ook niet zomaar opgeven. Ik wil strijden voor onze relatie, maar hoe?'

Gisteren belde ik weer mijn beste vriend en vroeg 'What do men want from women?'
Hij zei, mannen willen vrouwen die welgesteldheid en steun kunnen geven. Als een man welgesteldheid en steun kan vinden bij een vrouw, dan kan hij alles vertellen en vertrouwen. Dus ik neem een conclusie dan mijn vriend die twee dingen nog niet gevonden heeft bij mij.

Later vroeg ik ook aan hem, 'Als ik ook een bediening wil doen voor God zoals mijn vriend doet, denk ik dat ik hem steun. Als ik niets weet over zijn bediening kan ik hem geen adviezen geven. Maar waarom wil hij niet dat ik ook dezelfde bediening als hem doe?'
Hij vertelde dat mijn vriend dominante karakter heeft (of superieur). Hij wil als de eerste zijn. Misschien deze karakter is niet goed, maar that's not my point. Ik wil dat ik goed doe ondanks hij nog niet goed doet. Dus zei mijn beste vriend, 'Als je hem kan helpen met NIKS doet, waarom niet? Want dat is wat hij wil van jou. Hij wil niet dat je dezelfde bediening doet in de kerk, zoek dan een andere bediening en volg hem niet.'

Dat is heel hard voor mij, dat had ik niet verwacht. Ik heb pas besseffen dat dat wat mijn vriend echt wil dat ik doe. Zoek een andere bediening en volg hem niet. Daarom voelt hij niet comfort bij mij omdat ik veel vraag. Hij is misschien bang dat ik nummer 1 word of beter kan doen dan hij en ik word hoogmoed. Ik dacht dat ik hem goed help, blijkbaar is het helemaal niet.

Ik wil niet nadenken of wat hij wil goed of niet goed is. Wat ik nu wil is dat ik steun kan geven voor hem. Als hij wil dat ik niets doe in zijn bediening, als het echt hem kan helpen, zal ik het echt doen. Dat is ook een bediening voor God in God's ogen. Want als ik door ga met wat ik wilde (dezelfde bediening doen als mijn vriend), voelt hij niet comfort en dat wordt juist een belemmering voor hem in zijn bediening. Dat wil God zeker niet.

Het is moeilijk om te veranderen hoor....

Je moet schoenen dragen!

De regel die ik niet kan vinden op het papier is dat ik schoenen moet dragen. Tja ik heb nu ook een beetje probleem op het werk.

Misschien bijna iedereen weet dat ik heel goed op let met wat ik draag, mijn kleiding mijn schoenen, mijn gezicht etc. Op het werk zie ik dat de mensen sandalen dragen. Op mijn eerste dag drooeg ik schoenen met hoge hakken. Ik loop luidruchtig hehe...je weet wel. Dus ik dacht toen, morgen draag ik ook sandalen.

Ik wil niet dat de mensen denken dat ik heel apart wil worden dan andere medewerkers met hoge hakken lopen op het werk. Dus vanaf mijn tweede dag, draag ik sandalen. Mijn schoenen liggen hier onder mijn bureau. Als ik naar mijn chef of de directeur moet gaan, dan draag ik mijn schoenen.

Vanochtend ben ik geroepen door een collega en ze vertelde dat veel mensen over mij gerodeld dat ik sandalen draag. Misschien omdat ik een nieuweling ben en nog jong en whatever...dus ik mag geen sandalen dragen.

Diep in mijn hart is er een stem die zegt “Obey without complains”. Gisteravond heb ik ook boek gelezen dat half gehoorzaam is niet gehoorzaam. Ik zei alleen tegen mijn collega dat ik sandalen drag omdat ik eerder mensen met sandalen op het werk heb gezien. Eigenlijk zo ben ik niet. Als de regel zegt dat ik geen sandalen mag dragen, dan draag ik voortaan mijn mooie schoenen. Het is niet moeilijk hoor....:-)

I still learn and learn and learn…

Dit bericht heb ik gisteren al geschreven (17 Feb) maar gistere had ik geen internetverbinding op het werk. Daarom kan ik dit bericht pas vandaag posten. Sorry...

We stoppen nooit met leren, voor mij, vooral leren om een ‘Koningskind’ te zijn.
Op dit moment zit ik in een diepe dal, hoe diep weet ik niet maar eerlijk heb ik de vreugde in mijn hart verloren. Ik lach nog steeds hoor ;-) maar heel diep in mijn hart zijn er problemen die nog niet goed zijn.

Je weet wat er gebeurt met mijn vriend en ik. Eergisteren praatte ik met mijn geestelijke broer en gisteren met mijn beste vriend (ook de beste vriend van mijn vriend). Ik heb nieuwe kracht en nieuwe moed van hen gekregen. Ik ben God erg dankbaar dat ze er zijn voor mij. Mijn geestelijke broer weet precies wie ik ben en mijn beste vriend weet precies wie mijn vriend is.

Het is niet mijn bedoeling om te zoeken wie fout heeft gedaan want ik weet zeker dat mijn vriend en ik in het process van God moeten binnengaan. Dit moet gebeuren in onze relatie zodat we rijp en volwassen zijn in het opbouwen van onze droom. Two become one, net als het lied van Spice Girl van jaren geleden, is blijkbaar heel moeilijk.

Er zijn een paar dingen die ik kan leren van deze situatie:

- Geduld te zijn. Je weet wel, ik hoef niet meer uit te leggen.

- Nederig blijven. Misschien ben ik niet helemaal fout, maar ik probeer om still te zijn. Ik respecteer mijn vriend als aanstaande ‘priester’ in ons gezin (amen).

- In God vertrouwen. Ik moet heel afhankelijk te zijn van HEM alleen.Ik moet HEM 100% vertrouwen dat Hij het beste voor mij heb voorbereid. Mensen om ons heen kunnen ons verleiden zonder dat ze dat besseffen. Ik open wijd mijn oren en mijn hart zodat ik Zijn stem kan horen, herkennen en luisteren.

Toen ik mijn problemen vertelde aan mijn geestelijke broer en mijn beste vriend, lachtte ik nog steeds regelmatig. Dat vonden ze bijzonder dat ik nog kan lachen in deze situatie. Ze hebben veel simphaty voor mij en nogmaals ben ik God heel dankbaar voor hen.

Maar misschien moet ik duidelijk vertellen wat er gebeurt is tussen mijn vriend en ik. Mijn vriend heeft een geestelijke zus die hij erg vertrouwt en respecteert. Die zus zei dat ik niet de juiste vrouw voor hem is. Ik weet niet op welke redenen basseert ze de verklaring. Ze kent mij nog niet en ze luistert ook de verhalen alleen van mijn vriend zijn kant. De verklaring van haar maakt mijn vriend heel onrustig. Hij zit tussen geloven en niet geloven over wat zijn geestelijke zus zei. Daarvoor, vond hij, vonden we heel zeker dat we voor elkaar bestemd zijn. Maar nu vindt hij dus niet meer zeker...

Misschien voor diegene die ongelovig zijn, vinden dit heel raar. Ja dat is ook waar dat geloof ons kunnen verleiden als we niet terug naar de Bijbel kijken en alleen in ‘Geest’ spelen. De Heilige Geest kan ons dingen vertellen maar we moeten oppassen of we echt de stem van de Heilige Geest horen. De Heilige Geest maakt ons rust en vrede in hart. Als het andersom gebeurt, dat we geen vrede hebben, moeten we goed opletten, dit is niet van de Heilige Geest.

Als ik mijn vriend zie dan begrijp ik ook heel goed dat hij ook een mens is. Hij kan ook verkeerde dingen doen. Hij is ook heel hard van hart en het is niet makkelijk om hem te vertellen wat het niet goed is in hem. De enige en het laatste manier is bidden. God is in staat om hem te veranderen ook om mij te veranderen. Harde hart maakt HIJ zacht, zachte hart maakt HIJ hard, HIJ kan het!!

Bedankt dat je er bent...

Nogmaals bedankt dat jullie mijn verhalen gelezen hebben en commentaren gegeven hebben.
Maar helaas kan ik niet een antwoord geef voor elk commentaar.
Het kost veel tijd om voor elk commentaar een feedback te geven.
Tja de internetverbinding is hier niet zo snel, je weet wel...
En ik schrijf zoveel ik kan om mijn Nederlands te oefenen.
Bedankt dat jullie er zijn als mijn trouwe lezers.
Zonder jullie hebben deze verhalen geen waarde.

Valentine's day

Happy Valentine's day allemaal!
Hmm...wat hebben jullie gedaan gisteren?
Did u celebrate the V's day with someone special?
I did... ;-)

Mijn vriend kwam mij ophalen op mijn werk.
We gingen samen naar..........................huis!!
Jup! Naar huis!
Gewoon lekker kletsen tot negen uur 's avonds.
We hebben samen, ook thuis, gegeten en ik heb gekookt!
Geen bijzonder eten, gewoon... als we maar geen honger hebben hehe...
En verder gewoon luierenn voor de TV.

Maar juist op die avond, bracht hij mij tot een moment om iets serieus na te denken.
Hij vroeg dat ik moet bidden, hard bidden, nog harder bidden voor onze relatie.
Wat is er met onze relatie? Dat vroeg ik ook meteen...
Niks, zei hij...
Ik zei, ik bid elke dag voor ons, maar moet ik nu voor iets specifieks bidden?

Later vertelde hij dat we, van het begin van onze relatie nog geen bevestiging van God hebben gekregen.
De bevestiging die duidelijk zegt dat we voor elkaar bestemd zijn.
Ik zie hem als de juiste persoon en hij ziet mij ook als de juiste persoon, maar is het echt zo voor God's ogen?
Een hele diepe en moeilijke vraag, vind ik.

Die avond gingen we samen bidden om die bevestiging te vragen.
We verwachten dat de bevestiging via een priester die niks over ons weten wordt doorgegeven.
Ik vroeg of we dat zeker krijgen?
Mijn vriend zei, dat staat toch in de Bijbel, als we zoeken we vinden, als we vragen we krijgen, en als we kloppen de deur zal geopend worden.

Eerlijk vind ik het heel zwaar, te zwaar voor mij en ik ging huilen...
Ik kan me niet voorstellen als God zegt NEE want ik ben er nog niet klaar voor...